روزی گذشت پادشهی از گذرگهی
فریاد شوق برسر هرکوی و بام خاست
پرسید زان میانه یکی کودکی یتیم
کاین تابناک چیست که برتاج پادشاست
آن یک جواب داد چه دانیم ما که چیست
دانیم آنقدر که متاعی گرانبهاست
نزدیک رفت پیرزنی گوژپشت و گفت
این اشک دیده من و خون دل شماست
ما را به رخت و چوب شبانی فریفته است
این گرگ سالهاست که با گله آشناست
آن پارسا که ده خرد و ملک رهزن است
آن پادشاه که مال رعیت خورد گداست
برقطره سرشک یتیمان نظاره کن
تا بنگری که روشنی گوهر از کجاست

پروین اعتصامی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: